Aftur um vatnalögin og "Bláa gullið"

Sælir netverjar.

Stundum hefur maður á tilfinningunni að orð manns verði að áhrínsorðum samanber pistilinn minn í gær. Í fréttum í gær lýsti Katrin Júlíusdóttir þingkona að Samfylkingin ætlaði sér að taka upp vatnalögin á þessu þingi og fara yfir málið frá grunni. Mæltu kvenna heilust !  Steingrímur formaður VG sat þarna á móti henni í umræðum um vatnsréttindi og úthlutun þeirra til Landsvirkjunar, gat ekki annað en tekið undir orð hennar um vatnalögin og hefur örugglega glaðst við. Einhvern veginn hef ég það á tilfinningunni að flokksbræður mínir í Sjálfstæðisflokknum séu ekki alveg jafn kátir.  ÞEir vörðu þessi lög með kjafti og klóm á síðasta þingi. Nema þeir hafi séð að sér í sumar. Vonum að svo sé. Batnandi mönnum er best að lifa og ég þekki fullt af skynsömu fólki í flokknum með hjartað á réttum stað.

Vonandi bera menn gæfu til að lesa stjórnarskránna og sammælast um það að vatnið sjálft sé auðlind í eigu þjóðarinnar. Ekki sé hægt að afhenda það einkaaðilum frekar en loftið sem við öndum að okkur. Ég skal alveg fallast á að orkan sem í vatninu felst er það fer um landið sé eign landeiganda, enda er það, held ég, almennt viðurkennt af öllum. En ekki vatnið sjálft. Bláa gullið er eign þjóðarinnar.